„Jak najbardziej, można nieustająco unikać rozczarowań i pozostawać w stanie nieustającej ekscytacji. Tylko jaki jest balans na koniec?

Nasze życie nie jest wyłącznie ekscytacją. Jest również szkołą utrat, świadomości nieodwracalności i rozczarowań.

Zdolność do łączenia rzeczy pozornie przeciwstawnych – że rozczarowują nas ci, którzy są nam najbliżsi, że my sami rozczarowujemy tych, których najbardziej kochamy [..] zyskując życie i doświadczenie, nieustannie coś tracimy – to wszystko buduje nas jako ludzi. Szkoda z tego rezygnować. Przeżywanie życia bez zaufania, bez wiary, że coś udało się zbudować, że mogą być blisko i się tym z kimś dzielić, to rozpaczliwy wybór tych, którzy są obezwładnieni trudnymi uczuciami. Wiemy już na pewno, że psychoterapia może im pomóc”.

Cyt. Psychoterapia dziś – rozmowy.