Czy wiesz, że mężczyźni i kobiety inaczej postrzegają kolory

Dlaczego tak jest

Kobiety widzą cynamonowy, czekoladowy, rudy, karmel, brunatny, kasztanowy. Zaś mężczyżni widzą brąz. I nie jest to brak zainteresowania, ignorancja ani zwykłe lenistwo po męskiej stronie. Istnieją biologiczne różnice w sposobie, w jaki mózg i oczy kobiet współpracują ze sobą, aby widzieć, postrzegać i nadawać znaczenie kolorowi.

Trochę o percepcji barw:

Kolory powstają w naszym mózgu, a konkretnie w ośrodku wzroku. Narząd wzroku wyposażony został w receptory światłoczułe – w siatkówce znajdują się fotoreceptory – pręciki, odpowiedzialne za widzenie czarno-białe, i trzy rodzaje czopków zawierające opsynę – białko reagujące na światło, dzięki którym widzimy barwy, a raczej odbieramy fale światła o różnej długości: ok. 450 nm, czyli kolor niebieski, ok. 540 nm – zielony i ok. 590 nm – czerwony.

Każdy czopek zawiera wyłącznie jeden rodzaj białka, czyli odpowiada za widzenie jednej barwy, z kolei geny, które odpowiadają za wykształcenie się i funkcjonowanie tych białek, znajdują się wyłącznie w chromosomie X.

Geny, które „widzą” kolory czerwony i zielony, leżą w chromosomie X bardzo blisko siebie. Nawet niewielkie uszkodzenie któregoś z nich zaburza widzenie barw. Tyle że kobiety mają jeszcze drugi chromosom X, a w nim drugą parę sprawnych genów.

Mężczyźni z chromosomem Y są w takiej sytuacji skazani na widzenie świata w ograniczonej palecie kolorów.

Krótko mówiąc, mężczyźni widzą taki odcień, o jakim decyduje pojedynczy chromosom X, a kobiety mogą widzieć dwa nieco inne odcienie czerwieni lub zieleni.

Więc nie przejmuj się, jeśli zobaczysz niezrozumienie w oczach Twojego mężczyzny gdy mówisz np. o kolorze śliwkowym

#znaczeniekoloru

#analizakolorystyczna